Opowiadanie Króla Wysp Hebanowych

Boleslaw Lesmian

Wybitny polski poeta, eseista, prozaik i tlumacz tworzacy w Mlodej Polsce i dwudziestoleciu miedzywojennym. Pochodzil ze spolszczonej inteligenckiej rodziny Lesmanów. Spokrewniony z A. Langem i J. Brzechwa. Ukonczyl studia prawnicze w Kijowie. Wspóltworzyl »Chimere«  i Teatr Artystyczny w Warszawie. Jego poezje cechowal symbolizm, sensualizm, mistycyzm, spirytyzm, zainteresowanie paranormalnoscia, postulowanie powrotu do natury (poeta jako "czlowiek pierwotny"), poszukiwanie miejsca Boga w swiecie, ale i egzystencjalne spory ze stwórca. Nawiazywal do ludowosci (tworzac neologizmy oraz wlasne mity i postaci), stylistycznie do baroku i romantyzmu, ideowo do filozofii Nietzschego i Bergsona. Mistrz wiersza sylabotonicznego. W 1933 r. zostal czlonkiem Polskiej Akademii Literatury.

Ur.

22 stycznia 1878 r. w Warszawie

Zm.

7 listopada 1937 r. w Warszawie

Najwazniejsze dziela:

zbiory wierszy:
Sad rozstajny (1912),
Laka (1920),
Napój cienisty (1936),
Dziejba lesna (1938); zbiory basni proza:
Klechdy sezamowe (1913),
Przygody Sindbada Zeglarza (1913) i
Klechdy polskie