Su, kaderine yazilanin Demir olmasi icin bir sabahtan bir sabaha kadar aglarken kaderin önüne sundugu Ates, kendisini anbean yakip tüketiyordu. Yanip tükenen bir Su, Nasip köyünde cilenin yeni adiydi. Gözyasi Agacinin altinda, ellerini yasladigi agacin kalbinde suclamasi gerekenin kader mi yoksa kaderi kirleten eller mi olmasi gerektigini düsünürken topraga düsen yaslari cilenin tohumlarini topragin sirtina yüklüyordu. Topragin sirtinda adi Su olan bir ur vardi artik. Döktügü gözyaslari, agacin gövdesine kezzap darbeleriyle inip kalkarken ortaya cikan resim bir Sunun bir Demire nasip olamamasinin Atese attigi közdü. Su yaniyordu...
