Sen bana Ü sü dü m, dedin diye ben kendimi yaktim, biliyor musun Ama sen bunun degerini bilmedin. Ben evimde seni hayal ettim, cocuklarimizi hayal ettim, dü nyanin seninle daha gü zel olabilecegini hayal ettim. Ama sen iceri girmeyi reddettin, evimi basima yiktin ve ben altinda kaldim. Ama ö nemli degil, cü nkü ne ev kaldi, ne de enkaz. Ben o enkazdan ciktim. Sen bana sevgisizligi ö grettin. Keske seni hic tanimasaydim. . .
Yanildim bu hayatta, bircok kez yanildim. Ama en cok sana yanildim. Sende yanildim. Belki dö nersin diye dü sü ndü m, olmadi. Biraktigin yerde ö ylece duruyorum, ne bir adim ileri gittim, ne geri. Yapbozun kayip parcalari olur ya, bir tanesi kaybolur. Asla tamamlanamaz. O kayip parca sen degilsin, benim. Sen geri kalanisin. Ve sen yoksun. Ben yapbozun o tek parcasi olarak geciriyorum hayatimi. Ve galiba birisinin beni bulmasini istiyorum, birisi ciksa da bulsa beni, diyorum. Bu dü nyada belki bircok insana sevgiyi anlattim, bir tek sana anlatamadim. Ben ol ki anla
Kendi degerini anladigin zaman anlayacaksin ne demek istedigimi. Gü n gelecek, herkese Keske tanimasaydim sizi, diyeceksin. Ben diyor muyum Dedim. Ve demesi bir ö mü r sü rdü .
Wenn Sie Ihren eigenen Wert erkennen, werden Sie verstehen. Eines Tags, an dem Siesagen werden Ich wü nschte, ich hä tte dich nie kennengelernt.
