Gecmisle gelecek arasinda zamansizlasiyorduk.
Anne ve babasi öldügünde, masallari tükenen kücücük bir kiz cocugu vardi. Bergamot agaclarinin altinda, ailesiyle son mutlu olduklari anda zamani durdu farz etmisti kücük kiz.
Eksilerek büyümüs, bir kokunun pesine düsmüs, karsiliksiz bir aska yenilmis, tek basina ayakta kalmak zorunda oldugunun farkina vararak yasamis ve bir gün eger düserse, babasinin ona anlattigi masallardaki kahramanin gelip kendisini bulacagina ve düstügü o yerden onu kaldiracagina inanmisti.
Kücük kiz, kahramani olacagini söyleyen ama hicbir zaman bunu basaramamis deniz gözlü cocugu kurtarmak icin kahraman olmaya kalkmis ve öyle bir zindana düsmüstü ki; her yer kapkaranlikti.
Cünkü o zindanda Kara vardi.
Kara, kücük kizin elinden tuttu ve onu yerden kaldirdi. Cünkü Kara, masallari tükenen kücük kizin, bir gün zora düstügünde kendisini kurtaracagina inandigi kahramaniydi.
Ve Bora bilmiyordu ki, kücük kiz kahramanini kendi bile fark etmeden bagrina basmisti. Bu dünyada, Karayi seven tek kisi olma pahasina da olsa mücadele edecek ve ondan asla vazgecmeyecekti.
