Greta Thunberg on bir yasindayken, bir gün okulda okyanuslardaki cöp oraniyla ilgili bir film seyretti. Meksikadan daha büyük bir plastik adasi vardi ve Güney Pasifikte dolaniyordu. Greta film boyunca agladi. Belli ki sinif arkadaslari da etkilenmisti. Ancak koridora cikildiginda plastik adasi unutulmustu. O da herkes gibi bunlari sinifta birakabilirdi. Ama yapamadi.
Yavas yavas bir karanligin icine dogru gidiyordu. Sanki yavas yavas kendini kapatiyordu. Piyano calmayi birakti. Gülmeyi birakti. Konusmayi birakti.
Ve... Yemek yemeyi birakti.
Bu; hayati birdenbire parcalanan, bir daha asla eskisi gibi olmayacak mutlu bir ailenin hikayesi. Hayatlarini bastan sona degistiren ebeveynin, kizlari konusmayi ve yemek yemeyi biraktiginda ve onun kücük kiz kardesi bununla basa cikmakta zorlanmaya basladiginda hayatlari bir kabusa döndü. Bu kriz sadece evlerinde yasanmiyordu Onlar ayni zamanda krizdeki bir gezegende yasiyorlardi; bizim de icinde yasadigimiz, hizla isinan ve gelecegi tehlikede olan gezegende.
Evimiz Yaniyor, bir ailenin birbirlerine ve dünyaya duyduklari sevgiden yolacikarak güclenme, iyilesme ve cesaret kazanma yollarini nasil bulduklarinin hikayesi. Bu; hepimizi etkileyen acil bir durumda gezegenimiz alarm verirken onu duymayanlarin degil, gidisata dur diyebilenlerin umut ve kararlilik hikayesi. Asperger sendromlu bir kizin hassasiyetlerinin, görmezden gelmek, üstünü örtmek yerine ailesi tarafindan özenle takip edildiginde nasil bir dönüsüm getirdiginin isareti ayni zamanda. Bir cocugun elinden tutulursa toplumun farklilik olarak gördügü özelliklerin aslinda nasil onun gücü haline geldigini ve dünyayi degistirdigini göreceksiniz.
Bazen tek bir ses -yeterince güclü ciktiginda- her seyi harekete gecirebilecek zincirleme bir reaksiyon baslatabilir.
