Batini Siyah

Siir, primordiumdan beri Meridyende seyrediyor...
Soyut ama yine de maddi ve dünyevi, döngüsel, her iki kutbu da boydan boya katedip kendine kavusan... bir meridyende
Varligini kendisi icin vazgecilmez bir yük bilenlerin dokundugu bu Meridyende yalnizdir Siir; yalniz ve seyr halinde. Onu yazan, ona refakat etmelidir...
Ancak bir yandan da Ötekine ulasmak ister; herkes ve her seyde suretini gördügü Ötekini arar, Ona seslenir. Böylelikle belki de, daima siirin umutlari arasinda yer alan bu mechul Öteki ugruna konusma tavri sayesinde, bir muhayyel anda, yeniden bir karsilasma tasavvur etmek mümkün olabilir
Batin Siyahla bu neviden bir karsilasma icin bazi kederlerin riyaziyesini temrin eden Saldiray, Hasimin melali ile Verlainein hüznü arasinda bir muhayyel ni kovaliyor. Ve udunun perdelerinde
Tout en chantant sur le mode mineur
Lamour vainqueur et la vie opportune
ils nont pas lair de croire leur bonheur
t leur chanson se mle au clair de lune
diyerek serhos gezinen Verlaine misali, ruhun Ténébreux karnavalindan secilmis latif hayallerle ayisigina karisiyor sarkilari...
C. Y.