Kimse onun gibi gü lü msemiyordu bana. Annem, cok isi oldugundan cok yoruluyordu. Bazan gü lmeyi unutuyordu. Ablam, Sdersim var, git basimdan diyordu. Ninem namaz kiliyor, Tanriyi dü sü nü yordu. Babami zaten az gö rü yordum. O da ikide bir, Sben ö nemsiz bir memurum, diyordu. Porselen abla yorgun degildi. SGit basimdan, demiyordu. Ö nemsiz biri oldugunu da sanmiyordu.
Selcuk Baran, bu defa cocuk ö ykü leriyle bizimle.