Yanlis belki bir duyumu bir dü sü nce gibi kabul etmekten ibarettir; o ne kendi aralarinda karsilastirilan duyumlarda ne de dü sü ncelerde olmayip duyum ve dü sü ncenin bulusmasinda olacaktir. Platonun bü tü n kurami su cok yalin formü le sikistirilabilir yargidan baska yerde yanlis yoktur. Filan ya da falan seyi dü sü nmekle, aldanilmaz. Ancak bir sey var olarak ya da bir baskasina birlesmis olarak anlasilacak olursa, aldanilir. Yanlis, birlesmis seylerde degil, baglantidadir. Yanlis, kendisine verilmis olan ö geleri temsil ederek, degistirerek ve kendisine faydasiz ve karsit olanlari reddederek gelisebilecek dü sü ncede olusan gercek bir organizmdir. Duygu, yanlisi dogurabilir ve yanilmis bir sistemin kurulmasinda bir karismasi varsa yanlis, ancak kendisini ortaya cikaran neden, etkiye devam ederek, onu yok edecek olan cekilisikleri ö nlerse devam edebilecektir. Olumlu etkisinden baska, duygunun olumsuz etki yapmasi da gerekir. Herhalde kendiliklerinden kendilerini kabul ettirerek tutkunun davranislarina bir dizgin takan gerceklikler pek az sayidadirlar. Pek cok defalar gercekligi beklemek degil, gercekligin ö nü nde gitmek gerekir. Gerceklik aranmakla bulunur. Tabiat ise yanlislarimizi cü rü tmeyi ü zerine almaz. Yanlisa karsi baglilik onu birakmaktan alikoyar Yanlisi doguran ayni neden, onu saklar ve tuhaf bir altü st olmayla aliskanlik yardim ederek, tutku bir atalet gü cü gibi etki eder ve bu her kendiligindenligi bogar. Zihin cok defa kalple aldatilmistir; ama kalp tarafindan aldatilisi ancak ilkin onun kö lesi olmasindandir.
