Degirmen

Hiç sen bir su degirmeninin içini dolastin mi adasim? . . Görülecek seydir o. . . Yamulmus duvarlar, tavana yakin ufacik pencereler ve kalin kalaslarin üstünde simsiyah bir çati. . . Sonra bir sürü çarklar, kocaman taslar, miller, siçraya siçraya dönen tozlu kayislar. . . Ve bir kösede birbiri üstüne yigilmis bugday, misir, çavdar, her çesitten ekin çuvallari. Karsida beyaz torbalara doldurulmus unlar. . .

Taslarin yaninda, duman halinde, sicak ve ince zerreler uçusur. Halbuki dösemedeki küçük kapagi kaldirinca asagidan dogru sis halinde soguk su damlalari insanin yüzüne yayilir. . .

Ya o seslere ne dersin adasim, her köseden ayri ayri makamlarda çikip da kulaga hep birlikte kocaman bir dalga halinde dolan seslere? . . Yukaridaki tahta oluktan inen sular, kavak agaçlarinda esen kis rüzgari gibi uguldar, taslarin kah yükselen, kah alçalan aglamakli sesleri kayislarin tokat gibi saklayisina karisir. . . Ve mütemadiyen dönen tahtadan çarklar gicirdar, gicirdar.

Ben çok eskiden böyle bir degirmen görmüstüm adasim, ama bir daha görmek istemem.

Sen askin ne oldugunu bilir misin adasim, sen hiç sevdin mi?