Mahir Kücük, edebiyatimizin en unutulmaz roman kahramanlarindan biri olacak
Annemi öldürecegim gün,sabah yedide uyandim.
Uzaktan, bir insaatin belli belirsiz sesleri duyuluyordu. Icimde hicbir zaman yeni bir güne baslamanin heyecanini duymamis ben, ben Mahir, ben yarisi yanik yüzüne insanlarin yolda dönüp dönüp baktigi, kisacik kapkara kollari, kisacik kapkara bacaklari, ufacik kafasi, cirkin, yamuk yumuk disleri olan ben Mahir Kücük, annemi öldürecegim sabah da sabahin bir yerinden düsmüs gibi uyandim. Bu bir roman olsaydi Annemi öldürecegim gün, sabah yedide uyandim, diye baslardi ve tipki sizin su an yaptiginiz gibi sabirla o satirlari okuyan insanlar disinda hic kimse, dünyada hicbir ise yaramayan bu Mahirin, bu kafasi, kici kirik iki üc siir yazmaktan baska hicbir seye calismayan, bu kimsenin asik olmadigi, bu köpeklerin bile havlamadigi, hayatinda hic öpüsmemis, bu sigara almaya bile parasi cikismayan Mahir Kücükün annesini neden öldürdügünü bilemezdi.
