Hepimiz icimizde bir mü cevherle dogariz. Sahip oldugumuz en degerli seydir o; varolusumuz, gercek benligimiz, ö zü mü zdü r. Ama yas aldikca, dü nya bizi icimize degil disariya bakmaya tesvik eder. Kendimizi baskalarinin gö zü nden gö rü rü z. Iste bö ylece icimizdeki mü cevherle baglantimiz kopmaya baslar. Yitirdigimiz o ö zel cevheri tekrar bulmak bir ö mü r sü rebilir. Ancak onu uzaklarda degil icimizde ararsak, bu yolculuk pek cok baska kesfin kapisini aralayabilir.
Icimizdeki mü cevhere sahip cikmak ve parlatmak, ne kadar degerli ve sevilesi oldugumuzu tekrar animsatir bize. Artik hayatin inisli cikisli yollarinda yalniz yü rü meyiz; cü nkü mü cevherimiz, gercek benligimiz, ö zgü rlü gü mü z hep bizimledir.
