Muhterem Dedem, Ben sizi düsündügümde aklima Hz. Yakub ve Yusuf gelirdi... Mevlana ve Sems gelirdi... Kim kimin evladi, kim kimin babasi belli olmazdi, kim kimin mürsidi kim kimin müridi anlasilmazdi. Reyhanlari kokladiginda, ceddin Imam Hüseyini koklarmis gibi koklardin. Gül, nergis ve reyhan senin siirlerindi. Sen Resulullahi özleyen ümmetin ümidiydin, ümitlerimiz senin nazarinda diriydi. Allah dostlarina ölü demeyin, buyurmustu Gül Peygamber; sen ölmedin ölen bizlerdik. Sen ömür boyu yürüdügün, her daim hazirligini yaptigin yerdeydin. Sen yasarken ruhunu zaten Allaha teslim etmistin, iste senin dirildigin yerdeyim. Ruhumu ruhuna uzatsam ask üzerine bir dügüm atar misin
