Kizagan

Kipkizil bir kandamlasi, kara topraga düsüverdi. Safakta dogan günes Onun canina kast edenlerin laneti oldu. Agaclarin arasindan süzülen isiklar bir ok gibi bedenlerine carpiyordu. Birden aci icinde bagirmaya yerlerde kivranmaya baslamislardi. Etraftaki bütün agaclar aci icinde haykiriyordu. Yükselen ciglik sesleri, ruhlarini kasvete bogmustu. Günesin isigi onlara lanet olmustu. Derileri üzerlerinde kavruluyor, yirtiliyor, parcalaniyordu. Daha ölmemelerine ragmen ruhlari azap cekiyordu. Krallari ise yerde kivraniyordu ve azaptan, acidan iki büklüm olmustu. Krallari basini kaldirip göge dogru bakti. Son gördügü sey tam ona layikti. Sinsi sinsi siritan seytanin buz gibi soluk gözleri. Günes isiginin parcaladigi bedenleri bir anda cürüyüverdi. Ruhlariysa azap cekmeleri icin oraya hapsedildi. Aci icinde haykiran o agaclar da onlari kasvete bogacak parmakliklar oldu.