To, co niewyt¿umaczalne, staje si¿ zrozumiäe, gdy cz¿owiek, z pomoc¿ nauki, potrafi zidentyfikowä przyczyny pewnych zdarze¿, faktów, gdy stara si¿ zrozumie¿ z¿o¿one i jakby niezrozumiäe zjawiska. Stopniowo jednak zjawiska otaczaj¿cego nas ¿wiata staj¿ si¿ jasne, gdy zwi¿zki przyczynowo-skutkowe zjawisk i wydarze¿ otaczaj¿cego nas ¿wiata zostaj¿ zrealizowane. Wszystko w przyrodzie jest sztywno powi¿zane przyczynowo¿ci¿ i regularno¿ci¿. A redukcja zjawisk natury do ich przyczyn i praw istnienia jest wyjänieniem - g¿ównym i definiuj¿cym procedur¿ poznawcz¿ w naukach o naturze. Nauki duchowe, przeciwnie, zajmuj¿ si¿ tematem, który nie jest zewn¿trzny, ale wewn¿trzny w stosunku do nas. Zjawiska ducha s¿ nam dane bezpo¿rednio, do¿wiadczamy ich jako w¿asnych, g¿¿boko osobistych. Dlatego te¿, sprawy ludzkie s¿ nie tyle kwesti¿ wyjänienia, co zrozumienia. To znaczy, taki informacyjny zabieg, w którym mo¿emy, jakby postawi¿ si¿ w miejscu innego i "od wewn¿trz" odczu¿ i do¿wiadczy¿ jakiego¿ historycznego wydarzenia, "objawienia z góry" lub estetycznego zachwytu. W tym przypadku ¿ycie ludzkie nie jest zredukowane do racjonalnych zasad. Zawsze jest miejsce na nieracjonalne - impulsy i ruchy duszy.
