Cocukluk

Karl Ivanovic cok güzel hediyeler aldigim dogum günümden üc gün sonra, yani 12 Agustos sabahi, saat yedi sularinda vuyandirdi beni. Bir sopaya kalin bir kagit yapismarak yaptigi sineklilde bas ucumdaki duvara konan sinegi öldürmeye calismis ama bunu öyle beceriksizce yapmisti ki sinege vururken, ismini tasidigim koruyucu azizin bas ucumda duran ikonuna da vurmustu. Darbenin etkisiyle ölen sinek üstüme düstü. Örtüleri üstümden firlatip hala sallanan ikonu tuttum, ölü sinegi üstümden tiksinerek silkeledikten sonra, uykulu gözlerimi öfkeli bir bakisla Karl ivanoviCe cevirdim. Üzerinde belinden kusakli, parlak renkli bir sabahlik; basinda kirmizi yünden örülmüs püsküllü bir baslik; ayaklannda yumusak keci derisinden cizmeleriyle odada geziniyor, gözüne carpan sinekleri nisan aldigi sinekligi ile saga sola vurmaya devam ediyordu...