Medya ile dinin iliskisi zaten basindan beri sorunlu olmustur ama bu iliskide medya her arac ve ortam kadar günahkardir. Salt ve yegane günahkar medya degildir. Olmayani da oluyor haline getirmez. Medya dinseli konumlandirir kuskusuz, onu istismar da eder, her sey görünür olsun istediginden mahremiyeti de inkar eder, hakikati de. Medyanin hakikati kendi hakikatidir ve medya tefekkür etmez, tefekküre kapalidir; kaygisi, dini ve dine ait olani tefekkür etmek de degildir, sadece ona dokunur, onu mirildanir. Salt dine ve dinsel olana yogunlasmaz ama onu ihtiyaci dogrultusunda aracsallastirir. Sonucta, kendi rükünlerini dogal olarak dine dayatmis olur ama asla dinsel olani tefekkür etmez. Dinsel tefekkürü öncelemeye calisan medyatik icerikler de bu yüzden cogu kez güdük ve eksik kalir; kitlelere arzulanan düzeyde erismez.
